Historia obrazu Matki Bożej Królowej Korony Polskiej

       

Obraz został namalowany w latach (1930 – 31) dla kościoła parafialnego pw. Św. Walentego w Kałuszu, województwo stanisławowskie ( dzisiejsza Ukraina – obwód iwanofrankowski).  W księdze pamiątkowej poświęcenia obrazu z 1932r. czytamy: „W Imię Trójcy Przenajświętszej! Działo się w Kałuszu, Województwie Stanisławowskim dnia 3 maja w roku od Narodzenia Pańskiego 1932, kiedy Głową Kościoła był Papież Pius XI, Prezydentem Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej  był Profesor Doktor Ignacy Mośccki, rządy w archidiecezji Lwowskiej sprawował Ks. Arcybiskup Metropolita Dr Bolesław Twardowski, a proboszczem podówczas był Ksiądz Michał Baściak tajny szambelan  papieski, Wojewodą Stanisławowskim był Zygmunt Jagodziński, starostą powiatu Wojciech Kostołowski, Włodarzem miasta rejent Kazimierz Sokol, poseł na Sejm. W dniu tym w otoczeniu Kaplanów i wielkiej rzeszy Polaków z całego powiatu zebranych wyżej wzmiankowany Proboszcz uroczyście poświęcił obraz do głównego ołtarza Najświętszej Maryi Panny pod wezwaniem „Królowej Korony Polskiej” Obraz ten zakupiony został u Profesora Stanisława Batowskiego artysty-malarza we Lwowie z drobnych składek tutejszego społeczeństwa polskiego i ofiarowany Kościołowi parafialnemu w Kałuszu do głównego ołtarza, jako dar dziękczynny Panu Bogu za odzyskane niepodległe Państwo Polskie, jako dowód naszego niezłomnego przywiązania do wiary Ojców naszych i dowód czci Bogarodzicy i jako akt głębokiej miłości Ojczyzny. Podniosłą, a nader rzadką uroczystość własnoręcznemi podpisami upamiętniamy”.

Do Gryfina obraz dotarł dzięki zapobiegliwości Proboszcza księdza Jana Palicy, który zmuszony do opuszczenia swej dotychczasowej parafii św. Walentego w Kałuszu wraz z parafianami zabrał w długą drogę w nieznane całe wyposażenie tamtejszego kościoła i 26 sierpnia 1945r. przybył do Gryfina. Ksiądz Palica przejął miejscowy kościół byłego zboru. Najcenniejszym elementem kościelnego wyposażenia przywiezionym z Kałusza jest właśnie obraz nazywany „Hołdem stanów” znajdujący się dziś  w ołtarzu głównym. Świadkowie podkreślają, że wymiary obrazu pasowały, by bez żadnych dodatkowych prac umieścić go w ołtarzu gryfińskiej świątyni. Idealne miejsce, jakby czekało na jego umieszczenie. Na prośbę Proboszcza i Parafian gryfińskiej parafii 5 września 2000r. Abp Andrzej Dzięga uroczyście nałożył korony na ten święty wizerunek.

         

Przed koronacją wykonano mechanizm zasłony obrazu. Jako zasłona namalowana została kopia obrazu - scena Narodzenia Dziewicy Hiszpańskego malarza Hieronimo Ezquerra. Nagrano również hejnał na trąbce - refren pieśni koronacyjnej autorstwa Ks. Macieja Czaczyka.

Autor obrazu

Stanisław Batowski- Kaczor urodził się 29 01.1866r. we Lwowie, zmarł tamże 05.05.1946r. Dziś w jego willi przy ulicy Ponińskiego (obecnie Iwana Franki) mieści się polski konsulat. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, Krakowie, Wiedniu. W 1891roku mieszkał w Paryżu, a w latach 1893 -1895 we Włoszech. W 1898r. odbył podróże do Hiszpanii, Maroka i na Krym. W roku 1900 wrócił do Lwowa. Był współzałożycielem stowarzyszenia artystów  „ Młoda Sztuka” . W latach 1903 – 1914 prowadził we Lwowie prywatną szkołę malarstwa. Był  przede wszystkim malarzem-batalistą, choć tworzył także sceny rodzajowe, pejzaże i portrety (przede wszystkim Rusinów),  obrazy religijne i święte obrazki oraz witraże i malowidła ścienne dla teatru we Lwowie przedstawiające sceny z polskich dramatów i oper. Twórczość Henryka Sienkiewicza stał się inspiracją  do wykonania serii obrazów i ilustracji.  Jego prace znajdują się w Muzeach Narodowych w Krakowie,  w Poznaniu  i Warszawie, w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie,  w Muzeum Archidiecezjalnym we Wrocławiu, w Muzeum Sztuk Pięknych w Lipsku oraz w Białym Domu w Waszyngtonie. Ponadto Stanisław Batowski razem z bratem Zygmuntem, znanym historykiem sztuki wykonał prace konserwatorskie obrazu Matki Boskiej Łaskawej w katedrze lwowskiej.

Interpetacja teologiczna obrazu

Obraz zbudowany jestna trzech kręgach. Pierwszy tworzy nimb i aureola za głową Maryi. Drugi krąg związany jest z Dzieciątkiem, podtrzymywanym przez Maryje. Trzeci zaś tworzą modlące się osoby. To swoista triada kręgów nawiązująca do Trójcy Świętej. Centralną postacią obrazu jest Maryja pełna majestatu i pokoju. Świetlisty punkt za głową Maryi oddzielony jest kręgiem, z którego wychodzą 24 promienie przedzielone 12 gwiazdami. Obejmują one Dzieciątko i Maryję. Ale owe promienie dotykają także wszystkich na obrazie. Dzieciątko jakby wykracza poza boski krąg, a podtrzymywane przez Maryję chce zejść ku modlącym się. Ponadto rączkami obejmuje postaci poniżej.  

W obrazie wyróżnić można dwie przestrzenie. Pierwsza nawiązuje do rzeczywistości niebiańskiej. Reprezentują ją Maryja i Dzieciątko. Druga do ziemskiej, którą przedstawiają cztery osoby modlące się. Na uwagę zasługują spojrzenia wszystkich osób. Wyraźnie zarysowane jest spojrzenie Maryi, które ogarnia miłością wiernych. Spojrzenia czterech postaci wyraźnie skierowane są przez Maryję do Dzieciątka. Twarz Maryi jest bardzo jasna, wyrazista, a sama postać wychodzi niejako z ziemi ku górze. Z rzeczywistości ziemskiej ku niebu. Zapraszając by także inni wchodzili w ten wymiar czystości dziecka. To także ukazanie Zbawiciela, który przychodzi jako niewinne Dziecię do człowieka. Maryja w ten sposób mówi, by czynić wszystko co Jezus powie.

Maryja odbiera hołd zawierzenia polskich stanów. Dostrzec jednak możemy, że Jej spojrzenie sięga dalej. Nie patrzy tylko na reprezentantów poszczególnych stanów. Dzieciątko zaś jakby bardziej spogląda na rolnika. Dostrzec można więc analogię do biblijnych pasterzy. Snop zboża, który zajmuje znaczną część obrazu może mieć znaczenie symboliczne. Może wskazywać plony ziemi, pracę rąk ludzkich Bogu składanym w ofierze. A może to symbol eucharystyczny?

Na obrazie Maryja jawi się jako królowa. Na uwagę zasługuje element zakrywający czoło. Jest to z pewnością część piętnastowiecznego stroju, który zdobił czoło i był połączony z siatką na włosy. Ciemnoniebieski welon na głowie Maryi nawiązuje do zwyczaju żydowskiego, gdzie zasłonięta głowa czy twarz powodowana była głęboką czcią okazywaną rzeczom świętym, bądź obawą przed śmiercią w wypadku ujrzenia oblicza Boga, albo żałobą pokutną. Błękit płaszcza Maryi symbolizuje niebo, a wzory na nim (być może to girlandy pereł) układają się w znak ryby. Zatem błękit płaszcza (kolor wody) i ryba (ICHTIOS) mogą nawiązywać do związku Maryi z Jezusem. Z kolei biel sukni Maryi symbolizuje czystość, niewinność, pełnię cnót.

Kim są postaci w dziele Batowskiego? Pierwszy od lewej strony to duchowny. Skupiony, wpatrzony w Maryję i Dzieciątko i żarliwie modlący się.  Z głębokim ukłonem przed Maryją to szlachcic, husarz. Batowski nawiązuje do II Rzeczypospolitej, stąd Orzeł Biały w koronie z 1927roku. Dalej herb Litwy, Rusi oraz Wielkopolski. Postać rolnika, chłopa, włościanina, który w darze przynosi plony ziemi. Widoczny jest także sierp. Na snopie oparta jest tarcza z herbami. Można domniemywać, że to nawiązuje do pomyślności Ojczyzny od pracy rolnika. Górnik, robotnik z żupą soli, którą ofiarowuje Maryi. Ale jest tu jeszcze coś bardzo istotnego. Otóż jego spojrzenie na Maryję wskazuje ufność wobec Niej. Czyni znak krzyża? A więc  już wyznaje Bożego Syna. Oddaje się w opiekę Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego.

Opracował Ks. dr Andrzej Supłat

 

 

Informacje kontaktowe

Telefon: 91 416 23 70

Adres: ul. Kościelna 31;

74-100 Gryfino

E-mail: parafia.nar.gryfino@wp.pl

Nr konta 51 1240 3855 1111 0000 4472 1499

 

Polityka Prywatności

Facebook

Licznik

2153968
Dzisaj
Wczoraj
Tydzień
Miesiąc
Razem
288
543
4900
36018
2153968

Nasza lokalizacja